NARODNA SKUPŠTINA SRBIJE JE DUŽNA DA PROGLASI VOJNU OKUPACIJU KOSOVA I METOHIJE!
„Ako im bez otpora predamo Kosovo i Metohiju, ostale delove Srbije uzeće nam pod znatno povoljnijim uslovima.“ (Aleksandar Baljak,1954,srpski satiričar)
„Država je obavezna da – kada je u opasnosti – donosi vrlo stroge i isključive zakone kako bi se sačuvala od raspada. To je stanje nužne odbrane.“ (Petar Arkadijevič Stolipin, 1862-1911,predsjednik Vlade carske Rusije)
„…Kosovo i Metohija su neotuđivi dio države Srbije…“ (Sveti arhijerejski sinod SPC, 27.septembar 2023.godine)
„Policija je nastavak oslobodilačke vojske (OVK).“ (Aljbin Kurti, „kosovski premijer“, Politički.rs)
„Ono što je jasno jeste da je za nas ovo (Ohridski sporazum) konačan i međunarodno obavezujući dokument i za Kosovo i za Srbiju i nikakvi dalji dogovori nam nijesu potrebni. Ono što nam treba sada…jeste da se odmah sprovede implementacija (primjena), jer ako nema implementacije, neće biti napretka u procesu priključivanja EU.“ (Peter Stano, portparol EU; 10. septembar 2024.)
Dana 13.septembra 2024.godine, predsjednik Republike Srbije Aleksandar Vučić, ponovo uzurpirajući nadležnost Vlade, obratio se javnosti povodom katastrofalne situacije za Srbe na središnjoj srpskoj zemlji Kosovu i Metohiji.
„Srbi u Pokrajini žive u situaciji sličnoj aparthejdu„, priznao je i Igor Simić, (član Predsjedništva Srpske liste; Iskra portal, 13.septembar 2024.) A u „vladi Kosova“ koja postojano vodi ekstremno neprijateljsku antisrpsku politiku, gotovo deceniju, predstavnici Vučićeve „Srpske liste su bili ministri?!
Šta je suština Vučićevog obraćanja?
Srbija i dalje opstaje na pogubnom euronatovskom putu, iako to znači odricanje od Kosova i Metohije, jer Vučić ne želi da se zamjeri zapadnim gospodarima koji su ga instalirali na vlast sa glavnim zadacima da im preda svetu srpsku zemlju i da amputiranu Srbiju uvede u zločinački, teroristički i okupatorski NATO pakt! Istovremeno, najavio je i zahtjeve državnih organa Srbije kojima se Republika e Kosovës priznaje kao suverena država.
Da još jednom ponovim, politički aksiomi (nepromjenljivi i neupitni stavovi) Zapada su da Srbija ne može postati članica EU sa KiM u svom sastavu, ako istovremeno ne pristupi NATO-u, ne pristane na ukidanje Republike Srpske i ako, prethodno, ne raskine vojne, ekonomske, političke i kulturno – duhovne veze sa Rusijom. Znači, članstvo u EU predstavlja gubitak KiM i dalje rasparčavanje Srbije.
Vučić je kazao da nije donijeta odluka o okupaciji Kosova i Metohije, iz sledećih razloga:
„Ako bi bila proglašena okupacija, oružanim grupama Albanaca na Kosovu bi se priznao status legalne oružane sile…Okupacija je moguća samo u međunarodnim oružanim sukobima. To bi značilo da mi priznajemo teritoriju KiM kao teritoriju druge države…naši pravni eksperti su bili protiv proglašavanja okupacije Kosova i Metohije…Ne smemo im dati status lokalne oružane sile. Nećemo im dati bilo kakav pravni legalitet, jer ga nemaju…Nećemo rat, hoćemo da u miru ostvarimo svoja prava. Neće biti lako, biće još agresivniji. Otvaraće most na Ibru, to je dokaz da žele sukobe i uradiće to. Napadaće i na škole i na bolnice, na sve će napadati. Ali ćemo da pronalazimo odgovor, opstajaćemo i sve što oni više napadaju mi ćemo više da činimo za naš narod…vezane su nam ruke, jer Albanci imaju podršku…Znali smo da Priština neće ispuniti potpisano. Dobili smo garancije i verovanje da će potpis EU nešto garantovati, što se ispostavilo da nije slučaj, kada kreće rušenje Briselskog sporazuma i želja da po svaku cenu tzv. Kosovo mora biti nezavisno, uz nestanak Srba…“
Vučić, naravno kao pravnik, zna šta je okupacija, ali namjerno baca prašinu u oči građanima Srbije. U prethodnom citatu, iako obmanjujućem u pogledu pravne prirode okupacije, on navodi jasne razloge u prilog proglašenju vojne okupacije Kosova i Metohije: da „vlasti Kosova“ žele da nasilnim putem ostvare etnički čisto „Kosovo“ i da zato imaju podršku (Zapada).
Proglašenje okupacije Kosova i Metohije zaustavilo bi proces razdržavljenja Srbije na tom dijelu svoje teritorije i stvorilo preduslove za reintegraciju KiM u njen ustavni sistem, kao i za uspostavljanje političkog, ekonomskog i vojnog saveza sa Rusijom.
Na proglašenje okupacije Kosova i Metohije pozvali su Sveti patrijarh Pavle i Sveti arhijerejski sabor još 2005.godine:
„…Ukoliko bi se desilo, ne daj Bože, da bilo kakvo rešenje bude nametnuto, Sabor očekuje da Skupština Srbije obznani cijelom narodu da je izvršena nelegalna i nelegitimna okupacija jednog dijela naše teritorije.“
Po Haškom Pravilniku o zakonima o običajima rata (dodatak Haške konvencije, iz 1907.godine), „teritorija se smatra okupiranom kada se stvarno nalazi pod vlašću neprijateljske armije…“. Proglašenje ratne ili vojne okupacije je obznanjivanje faktičkog, privremenog stanja koje ne povlači promjenu suvereniteta (državne vlasti) nad određenom teritorijom. Cilj proglašavanja okupacije jeste precizno označavanje okupatora, javna objava države da ne priznaje faktičko stanje, kao i preduzimanje neophodnih, objektivno mogućih, mjera državnih organa kako bi okupacija prestala.
Proglašenje okupacije ne mora da znači i početak ratnih dejstava protiv okupacione sile – „neprijateljske armije“. Podsjećam da je Parlament Republike Kipar, 1974.godine, proglasio stanje ratne okupacije nad sjeveroistočnim dijelom svoje teritorije (kao posledici turske invazije), koje je i danas na snazi.
Mora se jasno kazati da su okupacione sile – „neprijateljske armije“ na Kosovu i Metohiji NATO pakt (pod oznakama KFOR-a) i SAD! Okupacija Kosova i Metohije je završna faza realizacije zapadnog plana za „konačno rešenje srpskog pitanja“ na Balkanu. Pošto su 26 od 30 članica NATO-a priznale nezavisnost „Republika e Kosovës“, taj Pakt je, faktički, oružana sila te lažne države!
Rezolucijom 1244 Savjeta bezbjednosti UN, od 10.juna 1999.godine, uspostavljena je međunarodna civilna misija (UNMIK) i međunarodno bezbjednosno prisustvo (KFOR). Ali, protivno Rezoluciji, agresorski NATO pakt, kao okupatorska „neprijateljska armija“, i jedan od glavnih sponzora albanskog integralizma na Balkanu, samovlasno (uzurpirajući nadležnost Savjeta bezbjednosti) odlučuje i sprovodi međunarodno bezbjednosno prisustvo na KiM?!
Podsjetimo se da su pripadnici ROSU – specijalne jedinice tzv. kosovske policije (Policia e Kosovës) i KFOR-a (čitaj: NATO-a), 29.maja 2023.godine, u Zvečanu, primijenili grubo nasilje nad Srbima. Oni su opravdano protestovali protiv pokušaja nasilnog instaliranja nelegalno i nelegitimno izabranih albanskih gradonačelnika u opštinama sa srpskom većinom na sjeveru Kosova i Metohije. Zapad i NATO su odmah optužili Srbe za izazivanje nasilja?!
A kako je prenio portal Politički.rs, „Komanda združenih snaga NATO u Napulju saopštila je danas (30.maja) da je
počelo raspoređivanje dodatnih snaga na Kosovu kao podrška snagama KFOR-a…“ To je, još jedno, kršenje Rezolucije 1244, jer (isključivo) Savez bezbjednosti odlučuje o „raspoređivanju civilnog i bezbjednosnog prisustva na Kosovu, pod pokroviteljstvom UN“.
U junu 1999.godine, bez saglasnosti vlasti SRJ i Srbije i protivno Rezoluciji 1244, podignuta je SAD (NATO) vojna baza „Kamp Bondstil“ (eng.Camp Bondsteel) kod Uroševca. To je najveća baza SAD izgrađena van njene teritorije poslije Vijetnama, sa neograničenim rokom trajanja. Obuhvata ogromnu površinu od oko 360 km2 i nalazi se na zemlji protjeranih Srba.
SAD i NATO pakt (uz V. Britaniju i Njemačku) su, drastično kršeći Rezoluciju 1244, formirali „Vojsku Kosova“, koji finansiraju i naoružavaju, a njene pripadnike obučavaju za rat protiv Srbije?! Samovlasno i protivpravno, NATO pakt, sa albanskim paravojnim i parapolicijskim strukturama, izvodi masovne vojne vježbe na okupiranoj teritoriji Kosova i Metohije.
Mediji su prenijeli saopštenje Stejt departmenta da „SAD nastavljaju da u potpunosti podržavaju transparentnu tranziciju Kosovskih bezbjednosnih snaga (KBS) u multietničke, NATO interoperabilne (kompatibilne, usklađene, sposobne za zajednički, usklađeni rad, uz nesmetanu razmjenu informacija i ispunjavanje NATO standarda) teritorijalne odbrambene snage pod civilnim nadzorom“. Planirano je i obezbjeđivanje različitih vrsta obuke.
Stejt department je odobrio prodaju 246 protivtenkovskih raketa „javelin“ (koplje), kao i 24 lansirne jedinice nelegalnoj „Vojsci Kosova“. Američka agencija za odbrambeno bezbjednosnu saradnju je saopštila „da će prodaja protivtenkovskih raketa Kosovu poboljšati dugoročne odbrambene kapacitete Kosova za odbranu svog suvereniteta (čitaj: od Srbije?!).
Zapadni megakapitalisti i NATO, bez saglasnosti vlasti Srbije, nesmetano i neometano, pljačkaju nemjerljivo prirodno, kao i društveno bogatstvo na KiM, koje pripada Srbiji i Srbima.
Zapad je i glavni sponzor islamskog i albanskog integralizma na Balkanu i cijepanja srpskog državnog i etničkog prostora, odnosno cjelovitosti Srbije i Crne Gore.
I jednostrano proglašenje nezavisnosti „Republike e Kosovës“, 2008.godine, jeste čin okupacije Kosova i Metohije.
Okupacija KiM, koja traje skoro dvije i po decenije, rezultat je spoljnog oružanog napada i proizvod upotrebe ilegalnog nasilja. Drugim riječima, sadašnji status Kosova i Metohije i položaj kosovskih Srba na njegovoj teritoriji jeste rezultat satanističke genocidne agresije NATO pakta na SRJ, 1999.godine. Tokom agresije, zločinačka i teroristička tzv. Oslobodilačka vojska Kosova (OVK) je bila NATO pješadija. A nakon agresije oko 200.000 Srba se iselilo sa KiM, dok su ključne pozicije u organima privremene samouprave zauzeli su ratni zločinci iz tzv. OVK?!
Na KiM se krše principi vladavine prava, kao i kolektivna i pojedinačna prava Srba i ugrožava se njihovo kulturno – istorijsko nasleđe. „Vlasti“ lažne države Republika e Kosovës, pod sponzorstvom NATO-a i najmoćnijih država Zapada, sračunato i nekažnjeno ruše kulturno – istorijske spomenike, bogomolje i groblja kao dokaze o višemilenijumskom trajanju Srba na prostoru KiM. To je i teritorija na kojoj caruju bezvlašće, gdje se trguje drogom, oružjem i ljudskim organima Srba.
Neprincipijelni i nasilni odnos pripadnika KFOR-a (NATO-a) prema Srbima, kao civilima, je u suprotnosti sa međunarodnim ratnim i humanitarnim pravom. Na privremeno okupiranom Kosovu i Metohiji se neprekidno sprovodi masovno sinhronizovano nasilje (ubijanje, zlostavljanje i nezakonito hapšenje Srba) od „vlasti“ lažne države Republika e Kosovës, uz podršku Zapada. Cilj je njihovo zastrašivanje i izgon, te stvaranje etnički čiste albanske teritorije i ujedinjenje sa državom Albanijom. Očito je da je Zapad krenuo da ostvari ove ciljeve nasilno, vojnim i policijskim sredstvima.
Legitimitet ovom planu daje neprestana, dugogodišnja, manje ili više prikrivena, podrška vladajućih garnitura u Srbiji, od 5. oktobra 2000.godine, a posebno Aleksandra Vučića i njegove vlasti, koje se, „nepokolebljivo“, zalažu za pogubni „evropski put Srbije bez alternative“. Višedecenijska, samoubilačka srpska državna politika („strategija zaborava“) i dalje traje. Vučićeva vlast je ostavila kosmetske Srbe na milost i nemilost albanskim uniformisanim teroristima i pripadnicima okupatorskog NATO pakta.
Jednom riječju, na djelu je, od NATO pakta i SAD, postojano i dugovremeno, grubo kršenje Rezolucije 1244, koja je i dalje na snazi. U preambuli Rezolucije se kaže:
„…ponovo potvrđujući privrženost svih država suverenitetu i teritorijalnom integritetu SR Jugoslavije (odnosno, od 2006.godine, Srbije, kao pravnom sledbeniku SRJ)…potvrđujući apel iz prethodnih rezolucija za široku autonomiju i suštinsku samoupravu za Kosovo…“
„…Potvrđuje se da će poslije povlačenja dogovorenom broju jugoslovenskog i srpskog vojnog i policijskog osoblja biti dozvoljen povratak na Kosovo…“
Međunarodno prisustvo na Kosovu i Metohiji oličeno je u KFOR-u (skraćenica od eng. Kosovo Force). KFOR = NATO pakt, koji je izvršio satanističku genocidnu agresiju na SRJ?! Dosadašnji pripadnici KFOR-a su samo iz zemalja članica NATO-a ili uz zemalja koje su pristupile programima partnerstva sa tim Paktom.
U Rezoluciji dalje piše:
„Savjet bezbjednosti:
…5. Odlučuje o raspoređivanju civilnog i bezbjednosnog prisustva na Kosovu, pod pokroviteljstvom UN…
7. Ovlašćuje države članice (UN) i odgovarajuće međunarodne organizacije da uspostave odgovarajuće bezbjednosno prisustvo na Kosovu, kako se navodi u stavu 4 aneksa 2…
9. Odlučuje da će odgovornosti međunarodnog bezbjednosnog prisustva, koje će biti raspoređeno i djelovati na Kosovu uključivati:
…9 (b) demilitarizacija Oslobodilačke vojske Kosova (OVK) i drugih naoružanih grupa kosovskih Albanaca…
(Komentar: Umjesto demilitarizacije tzv. OVK, pripadnici te zločinačke i terorističke organizacije zauzeli su, najprije, ključne pozicije u organima privremene samouprave, a zatim i u samoproglašenoj lažnoj državi. Zapadu i NATO paktu ni to nije bilo dovoljno, već su i od pripadnika tzv. OVK formirali „kosovsku vojsku“ i „kosovsku policiju“, koju finansiraju, naoružavaju i obučavaju).
9. (c) uspostavljanje bezbjednosnog okruženja u kome izbjeglice i raseljena lica mogu da se vrate svojim kućama…“
(Komentar: Vratio se samo simboličan broj Srba, jer Kosovo i Metohija, za njih, i dalje nije bezbjedno područje.)
U tački 10 rezolucije stoji da će „…narod Kosova moći da uživa suštinsku autonomiju u okviru SR Jugoslavije…“
A u tački 11 „Savjet bezbjednosti odlučuje da će glavna odgovornost civilnog prisustva (na KiM) uključivati: a) unapređenje uspostavljanja do…konačnog rešenja suštinske autonomije na Kosovu…“
(Komentar: Umjesto poštovanja ovih imperativnih normi Rezolucije, protivpravno je, uz zapadnu podršku, proglašena nezavisnost lažne države Republika e Kosovës, 2008.godine).
„Aneks 2…4. Međunarodno bezbjednosno prisustvo, uz suštinsko učešće NATO (koji je izvršio monstruoznu agresiju na SRJ i još jedan nekažnjeni genocid nad srpskim narodom) mora da bude raspoređeno pod jedinstvenom komandom i kontrolom i ovlašćeno da uspostavi bezbjedno okruženje za sve ljude na Kosovu, kao i da olakša bezbjedan povratak svih raseljenih lica i izbjeglica njihovim domovima…
(Komentar: Protivno Rezoluciji, agresorski NATO pakt, kao „neprijateljska armija“, samovlasno odlučuje i sprovodi međunarodno bezbjednosno prisustvo na KiM radi stvaranja etnički čiste druge albanske države na Balkanu.)
6. Nakon povlačenja dogovorenom broju jugoslovenskog i srpskog osoblja će biti dozvoljeno da se vrati…“
(Komentar: Zapadni moćnici su pokazali da uopšte nemaju namjeru da ispune ovu imperativnu obavezu iz Rezolucije.)
Naprijed navedeno, svakom dobronamjernom i zdravorazumnom, dokazuje da je Kosovo i Metohija (privremeno) okupirani dio Republike Srbije.
Vučić je, u obraćanju javnosti, najavio i da će, između ostalih, biti podneseni sledeći zahtjevi:
„1.Raspisivanje i održavanje slobodnih i demokratskih lokalnih izbora na sjeveru Kosova i Metohije, uz učešće Misije OEBS-a i EU.
Komentar: U tački 11. (Prvog) Briselskog sporazuma, iz 2013.godine, piše:
„Opštinski izbori će biti organizovani u sjevernim opštinama 2013.godine uz posredovanje OEBS-a a u skladu sa kosovskim zakonom i međunarodnim standardima…“
2. Primjenu člana 9 Prvog briselskog sporazuma kroz kolektivni povratak Srba u Regionalni direktorat KP Sever.
4. Povlačenje specijalnih snaga tzv. kosovske policije iz nelegalno sagrađenih baza i kontrolnih punktova na sjeveru Kosova i Metohije, kao i njihovo povlačenje iz svih institucija , koje su od 1999.godine do nelegalnog zatvaranja 2024.godine, pružale vitalne javne i administrativne usluge građanima.
Komentar: U tački 7. (Prvog) Briselskog sporazuma piše:
„Na Kosovu će postojati jedinstvene policijske snage koje se zovu Kosovska policija. Sva policija na sjeveru Kosova će biti integrisana u okvir Kosovske policije. Plate će isplaćivati samo Kosovska policija…“?!
Ovime su Vučićeve vlasti Srbije pristale da tzv. „Kosovska policija“, u punom kapacitetu, vrši ovlašćenja i na sjeveru Kosova i Metohije!
Takođe, U Regionalnom direktoratu KP Sever, skraćenica KP znači „Kosovska policija“!
3. Povratak srpskih sudija i tužilaca na pravosudne funkcije.
Komentar: U tački 10. (Prvog) Briselskog sporazuma piše:
„Sudske vlasti biće integrisane i funkcionisaće u okviru pravnog sistema Kosova.“
Dana 9.februara 2015.godine, Srbija i „Kosovo“ su potpisali Briselski sporazum o pravosuđu, odnosno o integraciji srpskih sudija i tužilaca sa sjevera Kosova i Metohije u „pravni sistem Kosova“. U Sporazumu je predviđeno da će se „na pravosudne institucije…primjenjivati kosovski zakoni u skladu sa Prvom (briselskim) sporazumom“, i da će srpske sudije polagati „statusno neutralnu zakletvu“. Sporazum je počeo da se primjenjuje 17.oktobra 2017.godine.
Integrisanje srpskih sudija (40 sudija i 13 tužilaca) u „kosovski“ pravosudni sistem, izvršeno je polaganjem zakletve pred tadašnjim „predsjednikom Kosova“, ratnim zločincem Hašimom Tačijem. Nakon polaganja zakletve, Tači je čestitao sudijama i tužiocima riječima:
„Pozdravljam vašu spremnost da se integrišete u kosovsko pravosuđe i da radite u skladu sa kosovskim zakonodavstvom.“?!
5. Hitno, neodložno i konačno formiranje Zajednice srpskih opština.
Komentar: U (Prvom) Briselskom sporazumu piše:
„1. Postojaće Asocijacija / Zajednica opština u kojima Srbi čine većinsko stanovništvo na Kosovu…
4. U skladu sa nadležnostima dodijeljenim Evropskom poveljom o lokalnoj samoupravi i kosovskim zakonom, opštine učesnice će imati pravo da sarađuju (u)…oblastima ekonomskog razvoja, obrazovanja, zdravstva, urbanizma, ruralnog razvoja…
(Opštine učesnice mogu imati) 5…druge dodatne nadležnosti koje mogu delegirati centralne vlasti („države Kosovo“).
6. Zajednica / Asocijacija će imati reprezentativnu ulogu prema centralnim vlastima i u tom cilju biće predstavljena u konsultativnom vijeću zajednica…
Zaključujemo: Zajednica (srpskih) opština funkcioniše samo u okviru pravnog sistema „države Kosovo“ i u skladu sa „kosovskim zakonom“ i nema državnih funkcija.
Vučić je kazao i sledeće:
„…Srbija će proglasiti Kosovo i Metohiju područjem posebne socijalne zaštite…čime će biti zagarantovano pravo na finansijsku podršku za nezaposlene…Tik uz administrativnu liniju u naseljenim mestima Rudnica i Ribarići, biće otvorena Pisarnica, na kojoj će Srbi sa severa Kosova i Metohije imati pristup u ostvarivanju svojih prava iz domena socijalne zaštite i posredstvom koje će pružati vitalne javne i administrativne usluge građanima…“
Komentar: Srbi će dobijati socijalna davanja u dinarskom iznosu koji ne mogu koristiti na Kosovu i Metohiji. Ako za taj iznos kupe robu u centralnoj Srbiji, roba će im biti oduzimana na administrativnim prelazima ili će na nju biti naplaćivane znatne dažbine!
Nadalje, citiram Vučićeve riječi:
„(Biće) uspostavljeno posebno Tužilaštvo za procesuiranje krivičnih djela protiv građana Republike Srbije na prostoru Kosova i Metohije…“
Komentar: Optuženi će biti nedostupni pravosudnim organima Srbije, a ako neko i bude dostupan, moraće, pod pritiskom Vučićevih zapadnih nalogodavaca, biti pušten na slobodu. Sjetimo se puštanja „kosovskih policajaca“ od strane Višeg suda u Kraljevu, 26.juna 2023.godine, i to nakon što je potvrdio optužnicu protiv njih!
Vučić je najavio i da će biti donesene „Odluke o nelegalnosti svih organa i institucija obrazovanih na teritoriji Kosova i Metohije nakon nelegalno jednostrano proglašene nezavisnosti i nepostojanju svih njihovih akata koji su doneti ili će tek biti doneti…“
Rekao je i da je sličan postupak preduzet po završetku Drugog svjetskog rata, kada je Zakonom proglašena nevažnost pravnih propisa donesenih prije 6 aprila 1941.godine, i za vrijeme neprijateljske okupacije. Ovom formulacijom i Vučić, makar posredno, priznaje da je KiM okupiran?!
Komentar: Nepriznavanje pravnog poretka lažne države „Republika e Kosovës“ je u direktnoj suprotnosti sa briselskim sporazumima, Vašingtonskim i Ohridskim sporazumom, kojima se Srbija, uz saglasnost Vučićeve vlasti, razdržavila na Kosovu i Metohiji. Kao takve, odluke će biti neprimjenljive, jer to neće dozvoliti Vučićevi zapadni sponzori!
Šta su nužna rešenja kosmetskog problema?
1. Srbija, ni pod kakvim uslovima, ne smije priznati nezavisnost „države Kosovo“. Pitanje okupiranog Kosova i Metohije treba da (do konačne pobjede Rusije u Ukrajini i nad Zapadom) ostane u stanju tzv. zamrznutog konflikta u pogledu svega onoga što bi se moglo pravno tumačiti kao priznanje druge albanske države na Balkanu.
2. Narodna skupština Srbije je dužna da proglasi vojnu okupaciju Kosova i Metohije. Ovlašćenje za to ishodi iz člana 99 tačka 5 Ustava: „Narodna skupština…5.odlučuje o ratu i miru…“ Odluka podrazumijeva i proglašenje pravnog poretka i organa „države Kosovo“ ilegalnim.
3. Vlasti Srbije moraju da otkažu učešće u pregovorima pod okriljem EU (koja nije objektivan i neutralan posrednik), uz odlučan stav da su razgovori u vezi kosmetskog problema mogući samo pod okriljem Savjeta bezbjednosti.
Boris Tadić i Ivica Dačić su pristali, a u potpunosti prihvatio Vučić, da se pregovarački proces pronalaženja rešenja za kosmetski problem, sa Savjeta bezbjednosti UN prenese u EU i pretvori u puko izvršavanje naređenja činovnika Evropske unije i SAD vlastima Srbije.
Podsjećam da su 22 od 29 članica EU (među njima najveće i ekonomski najmoćnije države) i 26 od 30 članica NATO priznale „državu Kosovo“, što znači da ne priznaju suverenitet i teritorijalnu cjelovitost Srbije. Devet najvećih članica EU neposredno je učestvovalo u satanističkoj i genocidnoj NATO agresiji na SRJ. Zato EU ne može biti nepristrasni posrednik u pregovaračkom procesu pronalaženja rešenja oko KiM.
Te zemlje („uzori“ demokratije) su, ne samo priznale nezavisnost lažne države Republika e Kosovës, nego su i njeni glavni sponzori i glavni faktori ucjenjivanja Srbije da prizna tu nezavisnost. Vlasti tih zemalja su postojano naglašavale da su odluke o priznanju trajne i nepromjenljive. Tako, na primjer, Gvido Vestervele, njemački šef diplomatije, 27.avgusta 2010.godine, kazao je da je „nezavisnost Kosova realnost i da je geografska mapa jugoistočne Evrope trajno promijenjena“.
„Posredništvo“ EU bilo je i jeste (protivno Povelji UN i međunarodnim opštim aktima o kolektivnoj bezbjednosti) sistemski i neprekidni pritisak da vlasti Srbije pristanu na odricanje od KiM, uz neprekidne prijetnje sankcijama i stalno, sračunato i unaprijed sa Vučićem dogovarano, njegovo popuštanje radi „evropskog puta koji nema alternativu“.
Dačić je, kao predsjednik Vlade Srbije, u aprilu 2013.godine, sa ratnim zločincem Hašimom Tačijem, za kojim su nadležne vlasti Srbije raspisale međunarodnu potjernicu, potpisao tzv. Briselski sporazum („Prvi sporazum o principima koji regulišu normalizaciju odnosa“). Tim aktom, država Srbija je, de facto, priznala državoliku tvorevinu narkoKosova i samoraspustila se i samoiselila sa središne srpske zemlje.
Samorazdržavljenje Srbije na KiM nastavljeno je „Pregovaračkim okvirom“ radi pristupanja Srbije EU, 2014.godine, Vašingtonskim sporazumom, iz 2020.godine i, konačno, briselskim „Sporazumom o putu normalizacije odnosa između Kosova i Srbije“ (njemačko – francuskim planom) i Ohridskim sporazumom o njegovoj implementaciji, iz 2023.godine.
Sporazumi koje je Vučićeva vlast potpisala ili postigla, u okviru EU ili pod pokroviteljstvom SAD i V. Britanije, značili su sve veće razdržavljenje Srbije (razvlašćivanje nadležnih državnih organa) na Kosovu i Metohiji. Lažna vojna neutralnost Srbije je samo paravan za puzajuće integrisanje u zločinački, teroristički i okupatorski NATO pakt.
Ispunjenje obaveza iz „Sporazuma o putu normalizacije odnosa između Kosova i Srbije“ (Drugi briselski sporazum), od 27.februara 2023.godine i njegovog Aneksa za implementaciju (Ohridski sporazum), od 2.marta iste godine, postalo je sastavni dio poglavlja 35 pregovaračkog procesa. To znači da Srbija može postati članica EU samo bez Kosova i Metohije!
4. Nužna je neprekidna i bliska koordinacija vlasti Srbije i Rusije, posebno na planu spoljne politike, te radi formiranja ekonomskog i vojnog saveza sa tom državom. Kako je Srbija „ostrvo u NATO moru“, vojni savez sa Rusijom je neophodan i hitan! Svetu srpsku zemlju Kosovo i Metohiju, sa nemjerljivim duhovnim značajem i ogromnim prirodnim i društvenim bogatstvom samo je uz pomoć Rusije moguće reintegrisati u ustavni sistem Srbije, političko-diplomatskim sredstvima, prije svega. Ali, neophodno je i stvaranje respektabilne vojno – policijske sile (sa ruskim oružjem i njenim vojnim standardima). Rusija i Kina su jedini garanti cjelovitosti Srbije na osnovu Rezolucije 1244.
Ono što je veoma važno jeste da će Rusija biti pobjednik u ratu sa Zapadom i presudni faktor očuvanja teritorijalne cjelovitosti Srbije, sa Kosovom i Metohijom u svom sastavu, kao i pozitivnog rešenja srpskog pitanja na Balkanu. Evropska unija i NATO pakt će se raspasti, jer će vlasti više zemalja članica procijeniti da im je najvažnije imati dobre međudržavne odnose sa Rusijom.
5. Pokretanje postupka ratifikacije (potvrđivanja) briselskih, Vašingtonskog i Ohridskog sporazuma. U tom postupku potpuno bi se razotkrila njihova neustavnost, ali i stvorili preduslovi da i Ustavni sud cijeni njihovu ustavnost, jer taj sud „odlučuje o: …2. saglasnosti (samo) potvrđenih međunarodnih ugovora sa Ustavom.“ (član 167 – Nadležnost (Ustavnog suda).
Vrlo je važno napomenuti da je Ustavom normiran princip suprematije (nadređenosti) unutrašnjeg pravnog poretka međunarodnom. To je propisano u članu 16 (Međunarodni odnosi) – „…Potvrđeni međunarodni ugovori moraju biti u skladu sa Ustavom.“ i u članu 194 – (Hijerarhija domaćih i međunarodnih opštih akata) stav 3: „…Potvrđeni međunarodni ugovori ne smiju biti u suprotnosti sa Ustavom.“
6. Vlasti Srbije moraju otežavati, a ne olakšavati funkcionisanje lažne države „Republika e Kosovës“, jer, u protivnom, bitno pomažu stvaranju tzv. „Velike (prirodne) Albanije“. U tom cilju, nužno je uvoditi i recipročne mjere i ekonomskog i administrativno- pravnog karaktera.
7. U skladu sa Bečkom konvencijom o ugovornom pravu, iz 1969.godine, Srbija (Vlada Srbije) ima pravo da se pozove na ništavost briselskih (dva sporazuma), Vašingtonskog i Ohridskog sporazuma, odnosno na činjenicu da je pristanak da bude vezana tim sporazumima izražen narušavanjem odredbi njenog unutrašnjeg prava „od suštinskog značaja“.
Drugim riječima, navedenim sporazumima, iz nemjerljiv doprinos Vučića kao neovlašćenog pregovarača, povrijeđeno je, između ostalih, ustavno načelo o teritorijalnom integritetu Srbije, propisano u članu 8 Ustava („Teritorija Srbije je jedinstvena, nedjeljiva i nepovrediva i mijenja se po postupku predviđenom za promjenu Ustava.“).
Član 46. Konvencije (Propisi unutrašnjeg prava o nadležnosti za zaključenje ugovora) glasi:
„Jedna država ne može se pozvati na činjenicu da je njen pristanak da bude vezana ugovorom izražen na taj način da se narušava odredba njenog unutrašnjeg prava u vezi sa nadležnošću za zaključenje ugovora, kao na slučaj manljivosti, osim ako ova povreda nije očigledna i ne odnosi se na neko pravilo unutrašnjeg prava od suštinskog značaja…“
Takođe, Srbija (Vlada Srbije) je Konvencijom ovlašćena da se pozove na suštinsko kršenje navedenih sporazuma od „druge strane“, kao razlog za prestanak (gašenje) ugovora.
Član 60 Konvencije (Gašenje ugovora ili obustavljanje njegove primjene kao posledica njegovog kršenja) glasi:
„1. Suštinsko kršenje dvostranog ugovora od strane jedne članice ovlašćuje drugu članicu da se pozove na kršenje kao razlog za prestanak ugovora ili obustavljanje njegove primjene u cjelini i djelimično.
…3. Za svrhe ovog člana suštinsko kršenje ugovora predstavlja:
…b) kršenje odredbe bitne za ostvarivanje predmeta ili cilja ugovora…“
(Prvi) briselski sporazum iz 2013.godine, tačke 1-6 (od ukupno 15 tačaka), odnosi se na Asocijaciju / Zajednicu srpskih opština i kojima Srbi čine većinsko stanovništvo na Kosovu i Metohiji. „Druga strana“ – lažna država „Republika e Kosovës“ ništa nije preduzela na ispunjavanju obaveza koje proizlilaze iz više od trećine tačaka sporazuma, što je njegovo suštinsko kršenje.
Takođe, „druga strana“ je prekršila bitne odredbe iz (Drugog) briselskog sporazuma, od 27.februara 2023.godine, i to:
Član 2 – „Obje strane će se voditi ciljevima i principima utvrđenim u Povelji UN, posebno onih o…zaštiti ljudskih prava i nediskriminaciji.“
Član 7 – „Obje strane se obavezuju da će uspostaviti posebne aranžmane i garancije…kako bi se obezbijedio odgovarajući nivo samoupravljanja za srpsku zajednicu na Kosovu…
Strane će…pružiti snažan nivo zaštite srpskim lokalitetima, koji su dio vjerskog i kulturnog nasleđa…“
Dokaz za suštinsko kršenje citiranih odredbi sporazuma je, između ostalog, i u ovom tekstu opisano, albansko, selektivno i diskriminatorsko nasilje prema Srbima na KiM i brisanje njihovog kulturno-duhovnog višemilenijumskog nasleđa: prekopavanje njihovih grobova; rušenje pravoslavnih crkava i/ili njihovo pretvaranje u katoličke; nekažnjeno ubijanje i zlostavljanje Srba i otimanje njihove privatne imovine, kao i društvenog bogatstva Srbije…
8. Srbija ne treba da pristupa inicijativama tipa „Otvoreni Balkan“, niti drugim regionalnim integralističkim inicijativama i deklaracijama koje uključuju Albaniju i „državu Kosovo“, jer nijesu u interesu Srbije i srpskoga naroda. Ovo zato što takve integracije olakšavaju funkcionisanje vlasti „države Kosovo“ i realizaciju velikoalbanskog projekta, po principu puzajućeg albanskog integralizma. A jedan od glavnih zagovornika svealbanskog ujedinjenja je i „kosovski premijer“ Aljbin Kurti.
9. Stvaranje preduslova za privremeni smještaj Srba sa KiM na prostoru centralne Srbije i Vojvodine, ako to, usled realno mogućeg progona odnosno etničkog čišćenja bude neophodno.
10. Pokretanje krivičnog postupka protiv Vučića, Dačića i drugih „državnika“ Srbije. Svojim postupanjem počinili su najmanje dva krivična djela, jer su, kao „poželjni kolaboracionisti“, dugovremenim protivustavnim i protivzakonitim radnjama, priznali i prihvatili okupaciju KiM i legalizovali ciljeve agresije na SRJ. Takođe, uzurpacijom vlasti i zloupotrebom ovlašćenja, dugovremeno pomažu otcepljenju teritorije KiM od Srbije i pripajanje te teritorije državi Albaniji, odnosno stvaranju tzv. „Velike Albanije“.
Zato, pored političke, snose i krivičnu odgovornost za najmanje dva teška krivična djela, propisana Krivičnim zakonikom (KZ), i to. Priznavanje kapitulacije ili okupacije (član 306) („Građanin Srbije koji…prihvati ili prizna okupaciju Srbije ili pojedinog njenog dijela, kazniće se zatvorom od najmanje deset godina.“ i Ugrožavanje teritorijalne cjeline („Ko silom ili na drugi protivustavan način pokuša da otcijepi neki dio teritorije Srbije ili da dio te teritorije pripoji drugoj državi, kazniće se zatvorom od tri do petnaest godina.“), putem pomaganja i kao produženo krivično djelo (član 307, a u vezi čl. 35 i 61).
Takođe, Vučić je uzurpirao nadležnost Vlade. On nije imao ustavnih ovlašćenja da pregovara o sporazumima sa „državom Kosovo“, niti da ih prihvata i primjenjuje.
Drugim riječima, njegovo postepeno priznanje državnih atributa lažne druge albanske države na Balkanu predstavlja povredu preambule, člana 8, člana 123 tačka 1, kao i članova 182 – 187 Ustava.
Neophodno je i pokretanje postupka razrešenja Vučića, kao predsjednika Republike Srbije, u skladu sa članom 118. Ustava.
Jasno je da su predložena rešenja moguća samo uklanjanjem Vučića sa vlasti, pokretanjem ustavnog postupka za njegovo razrešenje i/ili masovnim građanskim protestima koji bi ga prinudili da podnese ostavku. Nedvosmisleno proizilazi da je spasonosno rešenje za Srbiju i srpski narod promjena Vučićeve vlasti.
Podsjećam na saopštenje Srpske pravoslavne crkve (patrijarha i Svetog sinoda), na dan Svetog Jovana Krstitelja, 20.januara 2023.godine:
„Stav SPC je da je Kosovo i Metohija sastavni i neotuđivi dio Republike Srbije i da je njegovo očuvanje u granicama Republike Srbije ustavna obaveza i imperativ, kako za Crkvu tako i za našu državu.“
Ovime se i SPC jasno ogradila od Vučićeve antisrpske vlasti, ali patrijarh, mitropoliti i vladike SPC treba da mu jasno uskrate podršku i odlučno reaguju na pogrom Srba na Kosovu i Metohiji!
Bilo bi spasonosno da se i predsjednik Putin i rusko državno rukovodstvo jasno distanciraju od Vučića i njegove pogubne politike.
Odbrana Kosova i Metohije, kao središnje srpske zemlje, vrijedna je odricanje građana Srbije zbog pada BDP-a i životnog standarda usled, realno mogućih, ekonomskih sankcija i političke izolacije Zapada.
S vjerom u Boga, srpsko – ruske Svetitelje i Rusiju!
Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista, iz Podgorice
17.septembar 2024.godine