PROMJENA VUČIĆEVE VLASTI JE SPASONOSNA ZA SRBIJU I SRPSKI NAROD U CJELINI
„Na silu vlast niko neće dugo zadržati“. (Lucije Anej Seneka, oko 4.pne – 65, rimski filozof i književnik)
„Žudnja za moći nema korijen u snazi, nego u slabosti.“ (Erih From, 1900-1980, njemački socijalni psiholog i filozof)
„U potpunosti podržavam ideju…da Apelacioni sud bude blokiran dok ne donesu odluku u puštanju na slobodu tih lica…“ (Aleksandar Vučić, Novosti onlajn, 21.maj 2025.)
Predsjednik Republike Srbije Aleksandar Vučić je, 20.maja 2025.godine, javno izjavio da u potpunosti podržava ideju predsjednika Srpske napredne stranke (SNS) Miloša Vučevića, da Apelacioni sud u Novom Sadu bude, batinaški i ćacijevski, blokiran dok ne bude donijeta odluka o puštanju na slobodu četvorice mladića, aktivista te stranke, koji su osumnjičeni za prebijanje studenata. Vučić je i javno zaprijetio da „neće služiti oni tužioci i one sudije koji podržavaju banditizam, huliganizam i protivpravno ponašanje i nepravo i nepravdu, već oni koji će da štite državu Srbiju“.
Time je javno pozvao na masovno kršenje Ustava Republike Srbije (u daljem tekstu: Ustav), čime je izvršio ustavni puč (udar) u cilju uspostavljanja unutrašnjeg diskontinuiteta u ustavnom poretku države (kroz stvaranje pravnog stanja protivnog postojećem tekstu Ustava) i preraspodjele vlasti unutar već postojećeg ustavnog sistema.
Po Ustavu, predsjednik Republike nije nosilac vlasti: ni zakonodavne (Narodna skupština), ni izvršne (Vlada), ni (nezavisne) sudske. On izražava jedinstvo Republike Srbije i to je reprezentativna i ceremonijalna funkcija.
Međutim, postoji duboki nesklad između Vučićevih ustavnih ovlašćenja i njegove stvarne moći – neprikosnovenog gospodara zarobljene države Srbije. Drugim riječima, pored toga što je, faktički, predsjednik, premijer i prvosveštenik i gospodar istine, Vučić želi da bude i vrhovni sudija (kadija).
Opisanim postupanjem, aktuelni predsjednik Srbije je povrijedio više odredbi Ustava koje se, prije svega, odnose na princip vladavine prava i garancije nezavisnosti suda i sudija, i to:
–član 3 (Vladavina prava) stav 2 („Vladavina prava se ostvaruje i podjelom vlasti, nezavisnom sudskom vlašću i povinovanjem vlasti Ustavu i zakonu.“);
–član 4 (Podjela vlasti) stav 4 („Sudska vlast je nezavisna.“);
–član 142 (Načela sudstva) stav 1 („Sudska vlast pripada sudovima koji su nezavisni.“) i stav 4 („Sudsku odluku može preispitivati samo nadležni sud u zakonom propisanom postupku, kao i Ustavni sud u postupku po ustavnoj žalbi.“);
–član 144 (Nezavisnost sudije) stav 1 („Sudija je nezavisan i sudi na osnovu Ustava, potvrđenih međunarodnih ugovora, zakona, opšteprihvaćenih pravila međunarodnog prava i drugih opštih akata donijetih u skladu sa zakonom.“) i stav 2 („Zabranjen je svaki neprimjeren uticaj na sudiju u vršenju sudijske funkcije.“).
Nadalje, Ustav, u svojim članovima 116 i 118, normira da mandat predsjednika Republike prestaje i razrešenjem, te da ga razrešava Narodna skupština, ali tek nakon donošenja odluke Ustavnog suda „o postojanju povrede Ustava“.
S obzirom na poslanički sastav, nije moguć pozitivan ishod postupka Vučićevog razrešenja u Narodnoj skupštini. Međutim, iznošenje nesporne i ubjedljive argumentacije u predizbornoj kampanji o ovom i drugim brojnim Vučićevim kršenjima Ustava, sigurno bi doprinijelo njegovom porazu na izborima.
Javnim pozivom na blokadu Apelacionog suda u Novom sadu, Vučić je počinio i krivično djelo Ometanje pravde, iz člana 336b stav 1 i 2 Krivičnog zakonika (KZ), koji glasi:
(1)„Ko druge poziva na otpor ili na neizvršavanje sudskih odluka ili na drugi način ometa vođenje krivičnog postupka, kazniće se zatvorom do tri godine ili novčanom kaznom.“.
(2) „Ko prijetnjom…ometa ili spriječi sudiju, javnog tužioca, zamjenika javnog tužioca…u vršenju sudijske ili tužilačke funkcije…kazniće se zatvorom od šest mjeseci do pet godina i novčanom kaznom.“
Zato je nadležno osnovno javno tužilaštvo ovlašćeno i dužno da protiv Vučića pokrene predistražni krivični postupak.
XXX
Promjena Vučićevog režima bila bi spasonosna za Srbiju i srpski narod u cjelini. Međutim, bilo bi pogubno da na vlast dođe nova euronatovska garnitura.
Zapadna „duboka država“ (odnosno zapadni megakapitalisti – vladari iz sjenke – Orvelov „Veliki Brat“) dovela je (instalirala) na vlast Vučića sa osnovnim zadatkom da se Srbija samoamputira, odnosno da njena vlast postepeno (puzajući) priznaje nezavisnost lažne države Republika e Kosovës (RK), (što bi bio samo početak daljeg državnog raspada), da prestane da podržava Republiku Srpsku, te da, jednostrano, raskine ugovorne odnose i prijateljske veze sa Rusijom.
Zato je Vučić nepokolebljiv na „evropskom putu bez alternative“, što znači cjelovita Srbija bez budućnosti, uz odricanje od svete srpske zemlje Kosova i Metohije. Drugim riječima, Srbija može postati članica Evropske unije (EU) samo ako njene vlasti pristanu na državnu dezintegraciju. Pristupanje Srbije EU i anglo-natoizmu podrazumijeva i odricanje od pravoslavlja, a time i od tradicionalnih moralnih i porodičnih vrijednosti.
Vučićeva vlast omogućava da lažna država RK nesmetano funkcioniše u punom državnom kapacitetu, iako teror nad Srbima ne prestaje, a srpske institucije se zatvaraju i njihovi službenici izbacuju iz njihovih kancelarija. Nužno je prema RK uvoditi recipročne mjere ekonomskog i administrativno – pravnog karaktera.
Zato, Vučić, kao premijer i predsjednik, zbog svoje antinacionalne i antidržavne aktivnosti ( i ne samo on), ispunjava sve uslove da bude osuđen za krivična djela koja suštinski predstavljaju veleizdaju!
Više javno tužilaštvo u Beogradu ovlašćeno je i dužno da pokrene krivični postupaka protiv Vučića i drugih „državnika“ Srbije zbog najmanje dva, teška krivična djela i to: „Priznavanje kapitulacije ili okupacije“ (član 306 KZ) i „Ugrožavanje teritorijalne cjeline“ (član 307 KZ).
Kao „poželjni kolaboracionisti“, dugovremenim protivustavnim i protivzakonitim radnjama, oni su priznali kapitulaciju pred NATO agresorima na SRJ i legitimisali ciljeve agresije, te priznali okupaciju KiM od strane agresora. Takođe, uzurpacijom vlasti i zloupotrebom ovlašćenja, dugovremeno doprinose otcjepljenju teritorije KiM od Srbije i pripajanje te teritorije državi Albaniji, odnosno stvaranju tzv. „Velike Albanije“.
U toku je završna faza realizacije zapadnog plana za „konačno rešenje srpskog pitanja“ na Balkanu. Njegovi glavni ciljevi su:
1)Odvajanje središne srpske zemlje – Kosova i Metohije od Srbije, koje bi se „krunisalo“ priznanjem državnog rukovodstva Srbije lažne države RK i daljim rasparčavanjem Srbije.
2) Ukidanje Republike Srpske.
3) Pretvaranje Srpske pravoslavne crkve (SPC) u „Crkvu Srbije“.
4) Uvođenje sankcija Zapada Ruskoj Federaciji (RF) i prekid političkih, ekonomskih, vojnih i kulturno – duhovnih veza između Srbije i te države.
5) Razaranje kolektivnog duha i tradicionalnog morala srpskog naroda, prije svega putem javnog propagiranja nasilja i LGBT+ „vrijednosti“ među djecom i omladinom.
Legitimitet ovom planu daje neprestana, dugogodišnja, manje ili više prikrivena, podrška Vučića i njegove vlasti. Srbija je postala velika „Farma“, a srpska stvarnosti – rijaliti!
Vučić je do sada sjedio na dvije stolice – iako marioneta Zapada, uživao je i rusku podršku?! Međutim, nakon hladnog dočeka Vučića za Dan pobjede u Moskvi i saopštenja ruske Spoljne obavještajne službe (SVR), od 29.maja 2025.godine, o snabdijevanju Ukrajine municijom iz Srbije, situacija je mijenja. U saopštenju se, između ostalog, navodi:
„Prema informacijama kojima raspolaže SVR srpske odbrambene kompanije, uprkos „neutralnosti“ koju je proglasio zvanični Beograd, snabdijevaju Kijev municijom.“, te da „doprinos srpskih odbrambenih preduzeća ratu koji je pokrenuo Zapad, čiji bi ishod Evropa željela da vidi kao „strateški poraz“ Rusije, iznosi stotine hiljada projektila za višecijevne raketne bacače i haubice, kao i milioni metaka za streljačko oružje (sa očiglednom svrhom) da ubijaju i osakate ruske vojnike i civile.“
Ovo je stav i državnog vrha Rusije, iz čega se izvlači logičan zaključak da Vučić više nema rusku podršku.
Međutim, ovo će izazvati još veći pritisak Zapada, prije svega EU, na Vučića da Srbija definitivno odustane od Kosova i Metohije, pusti niz vodu Republiku Srpsku i uvede sankcije Rusiji. Pri tome će prijetiti, ne samo njegovom opstanku na vlasti, nego i otvaranjem kriminalnih dosijea, kako njegovih tako i osoba iz njegovog bliskog okruženja. Logično je očekivati i još agresivnije pokušaje zapadnog preuzimanja rukovođenja studentskim pokretom.
Zato je promjena Vučićevog režima, u najkraćem mogućem roku, te dolazak na vlast patriotsko – demokratske vlasti, spasonosna za Srbiju. Podsjetimo se da je i Borislav Pekić govorio i pisao: „Nacija i demokratija da, nacija ili demokratija ne“.
Studentski protesti bude nadu, ali oni sami po sebi ne mogu dovesti do pada Vučićevog izdajničkog i kriminalnog režima. Neophodna je kontinuirana opšta građanska neposlušnost koja bi stvorila kritičnu masu za promjenu vlasti i demokratsku tranziciju društva. To podrazumijeva i stvaranje uslova za zakonite i poštene izbore.
Međutim, navedeno nije moguće ostvariti bez sinhronizovane aktivnosti rukovodstva studentskog pokreta i parlamentarne opozicije koja bi uključivala i bojkot rada Narodne skupštine.
Neophodno je i formiranje jedinstvenog patriotskog političkog subjekta koji bi činile političke partije, organizacije, udruženja i istaknuti intelektualci koji su osvjedočene patriote i principijelni kritičari Vučićeve vlasti, koji se zalažu za ostanak KiM u sastavu Srbije, za nacionalne, kulturne i prosvjetne vrijednosti, te za zaštitu ljudskih prava, Ustava i slobodu mišljenja. Nužno je prevazići postojeće programske različitosti i lične nesuglasice.
Realno je očekivati da bi ovaj politički subjekat dobio podršku i ruskog državnog rukovodstva (koje traži alternativu Vučiću) i, u Boga se nadam, arhijereja Srpske pravoslavne crkve.
I program studentske izborne liste, u poglavlju „Nacionalni interes“, patriotski definiše da „međunarodni položaj (Srbije) mora biti podređen interesima države i građana. Ključne vrednosti na kojima će se buduća spoljna politika temeljiti su očuvanje suvereniteta i teritorijalnog integriteta“.
Ako se gore navedeno sprovede, realna je procjena da bi Vučić bio prinuđen da do kraja ove godine raspiše vanredne parlamentarne izbore na kojima bi izborne liste patriotskog i studentskog pokreta dobile većinsku podršku građana.
S vjerom u Boga, srpsko – ruske Svetitelje i Rusiju!
Milan Gajović, Podgorica,
3.jun 2025.godine