„Ne možemo dobiti rat ako ne uništimo mogućnostnormalnog života za većinu stanovništva. Moramo im oduzeti vodu, struju, hranu, pa čak i zdrav vazduh?!“ (američki general Majkl Šort, komandant avijacije NATO-a; izjava data u toku agresije na SRJ)
„…mi (ćemo) unazaditi vašu zemlju i smrvićemo vas. Hoćete li 1950.godinu? Mi vas možemo unazaditi do 1950.godine. Hoćete li 1389.godinu? Mi vas možemo unazaditi i do 1389.godine.“ (Tomas Fridman, američki politički komentator i kolumnista; „Njujork tajms“, 23.april 1999.godine)
„“Novi NATO“, koji se proširio nakon raspada Sovjetskog Saveza, je u suštini interventna snaga SAD…Zvanična misija NATO-a postala je…kontrola cijelog svijeta.“ (Noam Čomski,1928, američki lingvista, filozof i pisac; 8.novembar 2014.godine)
„…NATO (je)…samo servisna organizacija SAD…bombardovanje (SRJ)…se odigralo bez saglasnosti Savjeta bezbjednosti UN, pa u tom smislu je i bilo nezakonito.“ (Miloš Zeman,1944,predsjednik Češke Republike, članice NATO-a; 18.avgust 2021.godine)
„Nestanak NATO-a sa svjetske pozornice je prvi korak ka svjetskom ozdravljenju.“ (Imanuel Volerstin,1930-2019,američki sociolog)
„Premijer (Aleksandar Vučić) je izjavio da bi Srbija ulaskom u NATO rešila veliki deo svojih problema, ali bi to bilo protiv volje 75 odsto naroda, ali i da bi onih 70 odsto koji bi da budemo uz Rusku Federaciju trebalo da razmišljaju o tome gde nam je tržište i da od nečega mora da se živi.“ (Dnevni list „Politika“,23.maj 2017.)
„Govoreći (u emisiji „Načisto“, podgoričkih TV „Vijesti“) Milan Knežević (predsjednik „srpske“ Demokratske narodne partije (DNP))…je naveo da oni neće preispitivati članstvo Crne Gore u NATO.“ (IN4S, 12.oktobar 2023.)
Danas, 24.marta 2025.godine, navršava se 26 godina od početka agresije NATO pakta („invazija NATO trovača“ – Sveti Vasilije Ostroški Čudotvorac Milostivi), odnosno od oružanog vazdušnog napada NATO pakta na Saveznu Republiku Jugoslaviju (SRJ). U tom zločinačkom aktu učestvovalo je 16 njegovih članica (nijesu učestvovale samo Grčka, Island i Luksemburg). Od toga su 9 država bile istovremeno i članice Evropske unije (Njemačka, Francuska, Italija, Holandija, Španija, Belgija, Danska, Portugalija, kao i V. Britanija (Ujedinjeno Kraljevstvo), kojoj je prestalo članstvo, 2020.godine). Znači, najveće i najuticajnije članice EU su, aktivno i nemilosrdno, učestvovale u agresiji, što je još jedan dokaz političkog i vojnog (bezbjednosnog) identiteta između NATO-a i EU.
Tzv. operacija „Plemeniti nakovanj“ (eng.Operation Nobil Anvil), trajala je 78 dana i noći, od 24.marta do 10.juna 1999.godine. To je akt agresije, zato što je oružani napad izvršen bez odobrenja Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija, dakle, kršenjem Povelje UN. Posledice su više od 3600 mrtvih (od toga 79-toro djece) i oko 12.000 ranjenih građana (mahom Srba), te materijalna šteta od preko 100 milijardi USA dolara.
U agresiji je učestvovalo oko 1150 borbenih aviona, a bačeno je oko 22.000 tona bombi i raketa! To je veća eksplozivna masa od one koju je vazdušna armada nacističke Njemačke izručila na prostor Kraljevine Jugoslavije, u toku Drugog svjetskog rata!? NATO pakt je na SRJ lansirao oko 1.300 krstarećih raketa i izručio oko 37.000 kasetnih bombi!
Zločinačka i teroristička tzv. Oslobodilačka vojska Kosova (OVK) je bila NATO pješadija, koja je, zajedno sa zapadnim sponzorima, trgovala i ljudskim organima srpskih žrtava!
Za agresiju nije upućena nijedna jedina riječ izvinjenja, niti je izražena spremnost da se nadoknadi nemjerljiva materijalne šteta.
Cilj agresije je bio da zapadni megakapitalisti okupiraju i odvoje KiM od Srbije i nesmetano pljačkaju tamošnje nemjerljivo prirodno bogatstvo, kao i ogromno društveno bogatstvo koje pripada državi Srbiji i Srbima.
Zato je, nakon agresije, NATO pakt (daj Bože, samo privremeno) okupirao svetu, središnju srpsku zemlju Kosovo i Metohiju i na njoj, protivpravno, izgradio vojnu bazu Bondsteel (Čelična spona), kod Uroševca. Na toj teritoriji neprekidno se, do dana današnjeg, uz podršku NATO-a i Zapada, sprovodi golo nasilje prema Srbima (čak i prema djeci) i masovno se krše njihova kolektivna i pojedinačna prava. Sračunato i nekažnjeno, ruše se kulturno – istorijski spomenici, bogomolje i groblja kao dokazi o višemilenijumskom trajanju našeg naroda na prostoru KiM.
To je i teritorija na kojoj caruju bezvlašće, gdje se trguje drogom, oružjem i ljudima. Posledica agresije je i iseljavanje više od 200.000 Srba sa KiM, a ključne pozicije u „organima privremena samouprave“, odmah nakon agresije, zauzeli su ratni zločinci iz tzv. OVK.
NATO pakt je agresivna vojna i najveća planetarna teroristička organizacija koja je svojim „humanitarnim“ intervencijama, bez prethodne saglasnosti Savjeta bezbjednosti UN (u SRJ, Iraku, Libiji, Avganistanu i širom zemaljske kugle) izvršila agresije (najveći međunarodni zločin – zločin protiv mira) i ratne zločine, prije svega, protiv civilnog stanovništva, grubo kršeći međunarodno pravo i Povelju UN.
Srpski novinar, sa višedecenijskim spoljnopolitičkim iskustvom Đorđe Milošević je, u dnevnom listu „Politika“, od 25.oktobra 2020.godine, objavio:
„Krajem marta 1999.godine, saznalo se da je…funkcioner NATO izjavio nemačkom radiju „Dojče vele“ da alijansa sada „preispituje i preuređuje pravo“:
-Stvaramo novo međunarodno pravo…tražićemo saglasnost Saveta bezbednosti kada je očigledno da ćemo ga dobiti. Nećemo mu se obraćati kada nije izvestan njegov pristanak…Rusija više nije supersila. Ona je regionalni igrač. Delovaćemo prema svojim procenama i svojim potrebama, ne obazirući se ni na koga?!“
„Humanitarne“ intervencije (akti agresije) NATO pakta protivne su Povelji (Ustavu) UN. Preciznije kazano, nijesu u saglasnosti, kako sa članom 2 stav 1 tačka 1 (suverena jednakost država – članica), tačkom 3 (mirno rešavanje sporova) i tačkom 7 (uzdržavanje od prijetnje ili upotrebe sile protiv teritorijalnog integriteta i nezavisnosti svake države) Povelje, tako ni sa glavom VII Povelje (Akcije u slučaju prijetnje miru, povrede mira i akata agresije), u kojoj je propisano da samo Savjet bezbjednosti UN utvrđuje da li je ugrožen mir, te određuje i primjenjuje mjere za održavanje i uspostavljanje međunarodnog mira i bezbjednosti.
Agresijom na SRJ, NATO pakt nije prekršio samo Povelju UN, već i sopstveni Sjevernoatlantski ugovor i to:
Član 1 („Strane se obavezuju…da riješe svaki međunarodni spor…mirnim sredstvima, na način koji ne ugrožava međunarodni mir, bezbjednost i pravdu, i da se…uzdržavaju od prijetnje silom ili upotrebe sile na bilo koji način nespojiv sa ciljevima UN“).
Član 5 („Strane su saglasne da će oružani napad na jednu ili više njih…smatrati napadom na sve njih; i da će…u slučaju takvog oružanog napada, svaka od njih…pomoći Strani ili Stranama koje su napadnute…uključujući (i) upotrebu oružane sile…Takve mjere će prestati kada Savjet bezbjednosti preduzme mjere potrebne za ponovno uspostavljanje i održavanje međunarodnog mira i bezbjednosti.“).
Član 7 („Ovaj Ugovor ne utiče…na prava i obaveze Strana…utvrđene Poveljom ili primarnu odgovornost Savjeta bezbjednosti za održavanje međunarodnog mira i bezbjednosti.“).
Da se podsjetimo izjava genocidnog karaktera zapadnih državnika i političara koje se bile u funkciji podsticaja i pripreme agresije NATO-a na SRJ:
1)“Srbi su narod bez zakona i vjere. To je narod razbojnika i terorista.“(Žak Širak, francuski predsjednik, 1995.).
2) „Srbi su zločinački dupeglavci.“ (Ričard Holbruk, specijalni američki izaslanik za Balkan, 1995.).
3) „Što se Srba tiče…to je danas jedan bolestan narod.“ (Francuski general Žak Kot, bivši komandant UNPROFOR-a u BiH,1997.).
4) „Neka se Srbi podave u sopstvenom smradu.“ (Helmut Kol, bivši njemački kancelar, 1998.).
5) „Sve Srbe treba smjestiti u naci-koncentracione logore! SAD moraju da predvode Zapad u odlučujućem odgovoru na srpsku agresiju, počinjući sa vazdušnim napadima po srpskoj artiljeriji. Srbi su nepismeni, degenerici, silovatelji, ubice beba, kasapini i agresori!“ (Džozef Bajden, potpredsjednik SAD,1999.)
6) „Nemojmo se zavaravati, to će biti rat za preživljavanje NATO-a i taj rat, ako treba, mora biti totalan!“ (Zbignjev Bžežinski, poljsko-američki geopolitičar,1999.)
Genocidna namjera (mens rea) naredbodavaca i izvršilaca vazdušnog napada na SRJ sadržana je u sledećim izjavama i porukama, datim u toku same agresije:
1)“Ne može se dobiti rat ako ne uništimo mogućnost normalnog života za većinu stanovništva. Moramo im oduzeti vodu, struju, hranu, pa čak i zdrav vazduh.“ (Američki general Majkl Šort, komandant avijacije NATO-a. Citirano iz: Radoslav Gaćinović, „Oblici savremenog terorizma“, odjeljak „Nuklearni terorizam“, Institut za političke studije Beograd, 2012.)
2) „Avijacija je dobila naređenje da uništi život u Srbiji!“ (Francuski general Žofre (Joffret), komandant vazdušnih snaga u NATO-u. Citirano iz Dokumenta Ministarstva inostranih poslova SRJ „Facts on consequences of the use of depleted uranium in the NATO aggression against Federal Republic of Yugoslavia in 1999“, koji je, u septembru 2000.godine, dostavljen Generalnoj skupštini i Savjetu bezbjednosti UN.)
3) „Rat protiv Srba…To je bitka između dobra i zla, između civilizacije i varvarstva.“ (Toni Bler, britanski premijer)
4) „Srbi sprovode teror i siluju albansku djecu.“ (Bil Klinton, predsjednik SAD, aprila 1999 godine, na proslavi 50. godišnjice NATO-a, u Vašingtonu)
5) „NATO DESERBIZATOR“ (NATO SRBOISTREBLjIVAČ) – oglas na francuskoj TV „Kanal +“.
6) „Raznesi nekoga na komade!“ – Poruka, ispisana na projektilima koje su bacili NATO piloti.
Da je genocidni cilj bombardovanja SRJ bilo trajno biološko uništenje srpskog naroda, dokazuje sledeće:
1)Protivno međunarodnim konvencijama o humanitarnom i ratnom pravu, bombardovani su civilni objekti u gradovima i naseljima nastanjenim gotovo isključivo srpskim stanovništvom i to: škole, bolnice, porodilišta, rafinerije nafte, gasovodi, instalacije za elektro i vodosnabdijevanje, hemijska postrojenja, infrastrukturni objekti, medijske kuće, manastiri, crkve…,uz, na dugi rok zagađivanje vode, vazduha i zemlje.
2) NATO je koristio i bombe sa osiromašenim uranijumom i kasetne bombe, koje su zabranjene Dablinskom konvencijom, iz 2008.godine, čime je počinio i krivično djelo – upotreba nedozvoljenih sredstava borbe. Cilj agresije je bio da se, time, poveća broj civilnih ljudskih žrtava (prije svega, trudnica, djece i omladine) i radijacijom teško naruši zdravlje, ne samo pripadnika sadašnje nego i budućih generacija.
Trajna radiološka kontaminacija životne sredine uzrokuje sve veći smrtnost stanovništva od malignih bolesti. NATO letilice su u vazduh ispuštale ogromne količine otrovnih gasova i nano čestica.
Municija sa osiromašenim uranijumom je, između ostalog, „sijana“ i po poluostrvu Arza, na Luštici, u Boki Kotorskoj.
I glavnokomandujući u agresiji NATO-a na SRJ, američki general Vesli Klark, u svojoj knjizi „Moderno ratovanje“, naveo je da se „NATO vojnički obrukao, ali se osvetio na civilima“! (Časopis „Pečat“, 8.mart 2019.)
Podsjetimo se da je, još 1992.godine, Johan Ramati (direktor Instituta za odbranu, u Jerusalimu) zaključio da je cilj politike Zapada prema Jugoslaviji „…razaranje Srbije i likvidacija njenog uticaja na Balkanskom poluostrvu“.
Na gore opisani način, izvršen je još jedan genocid nad srpskim narodom, te brojni ratni zločini, prije svega, protiv civilnog stanovništva, a upotrijebljena su i nedozvoljena sredstva borbe (za masovno uništenje).
Krivično gonjenje i izvršenje kazne za krivična djela protiv međunarodnog prava ne zastarijevaju, na osnovu odredbi Konvencije o neprimjenjivanju zakonske zastarelosti za ratne zločine i zločine protiv čovječnosti, iz 1968.godine. Ta konvencija je bila sastavni dio unutrašnjeg pravnog poretka SRJ, a od 2006.godine, i ustavnog poretka Crne Gore.
U članu II Konvencije o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida, iz 1948.godine, propisano je da „Pod genocidom se podrazumijeva bilo koje od sledećih djela: (a) ubistvo članova grupe (naroda); (b) uzrokovanje teških tjelesnih ili mentalnih povreda članovima grupe (pripadnicima određenog naroda); (v) namjerno podvrgavanje grupe životnim uslovima koji treba da dovedu do njenog potpunog ili djelimičnog uništenja; (g) mjere uperene na sprečavanje rađanja u okviru grupe;…počinjenih s namjerom da se potpuno ili djelimično uništi jedna nacionalna, etnička, rasna ili religijska grupa“.
Po članu III Konvencije, „Sledeća djela su kažnjiva: (a) genocid: (b) planiranje izvršenja genocida; (v) direktno i javno podsticanje na izvršenje genocida; (g) pokušaj genocida; i (d) saučesništvo u genocidu“.
Subjektivni element bića krivičnog djela genocida, kao „zločina nad zločinima“, jeste namjera da se „potpuno ili djelimično uništi jedna nacionalna, etnička, rasna ili religijska grupa“, odnosno zločinačka namjera (mens rea) počinioca ili počinilaca, kao specijalni ili posebni umišljaj (dolus specialis). To je specifično obilježje genocida, bez koga nema tog krivičnog djela.
Okružni sud u Beogradu je, 21.septembra 2000.godine, osudio 14 zapadnih „državnika“ i čelnika NATO saveza, na po dvadeset godina zatvora zbog „podsticanja na agresivni rat, povrede teritorijalnog integriteta, pokušaj ubistva najviših državnih funkcionera, ratni zločin protiv civilnog stanovništva i upotrebe nedozvoljenih sredstava borbe“, počinjenih u toku agresije na SRJ. Međutim, poslije dolaska na vlast kolaborantskog i kompradorskog tzv. DOS-ovog režima, Vrhovni sud Srbije je, 19.juna 2001.godine, ukinuo ovu presudu i predmet vratio Okružnom sudu na ponovni postupak. Nekoliko godina potom, predmet se „šetao“ od redovnih do vojnih sudova i natrag, a od 2004.godine, sudski proces je praktično „zamrznut“?!
Tužilaštvo za ratne zločine i Viši sud u Beogradu (Odjeljenje za ratne zločine) nadležni i dužni da nastave ovaj sudski postupak zato što se radi o krivičnim djelima za koje nema zastarelosti krivičnog gonjenja i izvršenja kazne, po već pomenutoj Konvenciji iz 1968.godine. Takođe, isto tužilaštvo je ovlašćeno i dužno da pokrene krivični postupak za genocid nad srpskim narodom.
Pored brojnih genocidnih satanističkih divljanja po Srbiji, NATO pakt je (sa 10 – 17 projektila) počinio i ratni zločin protiv civilnog stanovništva u Murinu, 30.aprila 1999.godine, iako u blizini nije bilo vojnih objekata, niti jedinica JNA. Na mostu na Limu, u tom mjestu, ubijeno je šest nedužnih građana, od kojih troje djece, a tri osobe su teško povrijeđene. U toku agresije, Đukanovićeve vlasti nijesu proglasile ratno stanje, niti su u Murinu bile aktivirane sirene za najavu opšte opasnosti.
Pravnom akrobatikom, Vrhovni sud Crne Gore je zauzeo neutemeljen, restriktivan, politički i pronatovski stav da porodice nedužnih murinskih žrtava nemaju pravo na naknadu materijalne i nematerijalne štete. Da nije ovako postupio, Vrhovni sud bi indirektno potvrdio krivičnu odgovornost nalogodavaca, organizatora agresije na SRJ i pilota NATO pakta, te tadašnjeg premijera Mila Đukanovića i drugih pripadnika tadašnje crnogorske vlasti, kao saveznika agresora.
Crnogorsko Specijalno državno tužilaštvo, ili Tužilaštvo za ratne zločine Srbije (u skladu s članom 2 stav 1 tačka 1 Zakona o organizaciji i nadležnosti državnih organa u postupku za ratne zločine), ovlašćeni su i dužni da pokrenu krivični postupak protiv NATO naredbodavaca i izvršilaca bombardovanja Murina, za ratni zločin protiv civilnog stanovništva, uključujući i protiv Mila Đukanovića za podstrekavanje i pomaganje u ovom zločinu.
Na ovakvo postupanje crnogorsko tužilaštvo obavezuje i član 12 stav 2 Ustava – „Crna Gora štiti prava i interese crnogorskih državljana“.
Milo Đukanović je bio saveznik NATO pakta u agresiji na sopstvenu zemlju?! I Vilijam Montgomeri, ambasador SAD u SRJ i Državnoj zajednici Srbija i Crna Gora, od 2001.do 2004.godine, u intervjuu zagrebačkom „Večernjem listu“, od 18.srpnja (jula) 2021.godine, potvrdio je da je Milo Đukanović bio marioneta vlasti SAD i Zapada. Ambasador Montgomeri je, između ostalog, kazao da je Đukanović „…kada je vidio da (Slobodan) Milošević neće pobijediti, okrenuo je pogled na Zapad i zatražio podršku. U toj ulozi je bio i tokom kampanje bombardovanja SRJ…“
U zajedničkoj izjavi za „Njujork tajms“, od 8.maja 1999.godine (New York Times, Opinion After The War IN Serbia Is Over Milo Djukanovic And Zoran Djindjic, may 8, 1999) oni su pozvali NATO da nastavi bombardovanje SRJ sve dok Slobodan Milošević ne padne s vlasti?! U toj izjavi se, između ostalog, kaže:
„…If the war ends with a signature on a peace agreement and the same leadership in power, with Slobodan Milosevic at the helm, the tragedy and violence will continue…“
Ili u prevodu:
„…Ako se rat završi potpisivanjem mirovnog sporazuma i sa istom vlašću, sa Slobodanom Miloševićem za kormilom, tragedija i nasilje će se nastaviti…“
Portal IN4S je, 5.septembra 2018.godine, objavio da je „Aktuelni crnogorski predsjednik Milo Đukanović tražio da NATO bombarduje pojedine objekte u Crnoj Gori. To se navodi u dokumentima na sajtu Predsjedničke biblioteke i Muzeja bivšeg američkog predsjednika Bila Klintona…po svjedočenju Klintona i (tadašnjeg francuskog predsjednika) Žaka Širaka, datom BBC-u, Đukanović (je) sam tražio bombardovanje ciljeva u Crnoj Gori „promiloševićevaca“, među kojima je i Murina. U filmu BBC-a „Pad Miloševića“, Klinton je kazao da je bombardovanje lokacija u Crnoj Gori, među kojima je i Murina, tražio direktno Đukanović…u 1999.godini, Vladu CG (SAD su) pomogle sa 55 miliona dolara.“
„(Ričard) Holbruk (specijalni američki izaslanik za Balkan) je u autorskom tekstu, koji je objavljen u „Njujork tajmsu“, još 10.aprila 2001.godine…izneo šokantnu činjenicu u vezi sa Đukanovićevim angažovanjem tokom NATO agresije…Prema njegovim rečima, crnogorski lider se hrabro suprotstavio Slobodanu Miloševiću i pomogao NATO-u…u ogromnoj meri tokom rata na Kosovu …(President Milo Djukanovic of Montenegro bravely stood up to president Milosevic during the Kosovo war, helping NATO enormously)…“ (Dnevni list „Informer“, 5.mart 2020.godine)
„Stručnjaci veruju da je Đukanović agresorima dostavljao obaveštajne podatke i da je sabotirao odbrambene akcije tadašnje SR Jugoslavije.“ (Isto)
I pored počinjenih, gore opisanih, monstruoznih zločina i na teritoriji Crne Gore, Skupština CG je, 2017.godine, ponajviše „zaslugom“ Mila Đukanovića, donijela neustavnu odluku o pristupanju NATO paktu. O tome su se, ustavno i zakonito, mogli izjašnjavati samo suvereni građani, na referendumu.
Pristupanje Crne Gore NATO paktu, kao agresivnoj i najvećoj terorističkoj organizaciji u ljudskoj istoriji, koja vršenjem akata agresije i činjenjem masovnih ratnih zločina ne poštuje ni Povelju UN, ni sopstveni Sjevernoatlantski ugovor, nije u saglasnosti sa Ustavom CG i to sa: Preambulom („Polazeći od: opredjeljenja građana Crne Gore da žive u državi u kojoj su osnovne vrijednosti: sloboda, mir, tolerancija, poštovanje ljudskih prava i sloboda…vladavina prava;…privrženosti ravnopravnoj saradnji sa drugim narodima i državama…“), članom 9 (kojim je propisano da i Povelja UN ima primat nad domaćim zakonodavstvom i neposredno se primjenjuje) i članom 15 stav 1 („Crna Gora, na principima i pravilima međunarodnog prava, sarađuje i razvija odnose sa drugim državama, regionalnim i međunarodnim organizacijama“).
Oprostiti gore objašnjene monstruozne zločine bogohulno je i veliki je grijeh prema sopstvenom srpskom narodu i nedužnim građanima Srbije i Crne Gore! I tragično istorijsko iskustvo nas uči da se, opraštanjem i zaboravom, zločinci samo ohrabruju da zločine ponove!
Molim se Bogu i Svetiteljima našim da, protiv monstruoznih NATO zločinaca i njihovih balkanskih pomagača, primijene Pravdu Nebesnu!
S vjerom u Boga, srpsko – ruske Svetitelje i Rusiju!
Milan Gajović, Podgorica, 24.mart 2025.godine